Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Η μεγαλειώδης σε συμμετοχή απεργία στις 28 Φλεβάρη και η συγκλονιστική συγκέντρωσή της έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να φέρουν στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις τους. Να σταθούν με αφοβία στην εργοδοτική τρομοκρατία. Να στριμώξουν την κυβέρνηση και να κάνουν οικτρά μειοψηφικές τις θέσεις της.
Στις 28 Φλεβάρη οι εργαζόμενοι αξιολόγησαν το κράτος και φώναξαν ότι είναι αδίστακτο και αντιλαϊκό. Έβαλαν στο επίκεντρο της οργής τους τον μεγάλο ένοχο για τα εγκλήματα που ζει καθημερινά, το καπιταλιστικό κέρδος και την πολιτική που το στηρίζει. Γι’ αυτό τοποθέτησαν στο ίδιο κάδρο με την κυβέρνηση όλα τα κόμματα που την προώθησαν. Γι’ αυτό βγήκε από τα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων ότι «αυτό το έγκλημα έχει ιστορία».
Ανέπνευσαν στο δρόμο του αγώνα. Ξέφυγαν από την ασφυξία που προκαλεί η δυσωδία του συστήματος. Πήραν δύναμη, γιατί απέναντι στην πολιτική που μας σκοτώνει, δεν ήταν ο καθένας μόνος του, ξεμοναχιασμένος. Συμμετείχε σε ένα τεράστιο λαϊκό ποτάμι που ξεχύθηκε σε κάθε πόλη της Ελλάδας.
Στην απεργία στις 9 Απρίλη οι εργαζόμενοι δεν «πάνε για άλλα». Πιάνουν το νήμα από τις 28 Φλεβάρη, από τις μεγάλες συγκεντρώσεις που ακολούθησαν. Απεργούν γιατί συνειδητοποιούν περισσότερο ότι όσο υπάρχουν κέρδη για το κεφάλαιο, θα υπάρχουν βάσανα γι’ αυτούς.
Απεργούν γιατί η πολιτική της κυβέρνησης έχει μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε μια απέραντη κοιλάδα των Τεμπών. Γιατί καθημερινά προστίθενται σε ένα μακάβριο κατάλογο, νεκροί και σακατεμένοι εργάτες. Γιατί το κράτος, που ο πρωθυπουργός υποτίθεται θέλει να το κάνει καλύτερο, έδωσε στα ΕΛΠΕ τη δυνατότητα να απασχολεί τους εργαζόμενους τους 65.000 ώρες πέραν αυτών που προβλέπει ο νόμος σε διάστημα ουσιαστικά τριών μηνών!
Απεργούν γιατί δεν ανέχονται την κοροϊδία της αύξησης του 1,1 ευρώ την ημέρα για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τα 0,6 ευρώ για τους δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί από τα πλούτη που αυξάνει η δουλειά τους, αυτοί παίρνουν ένα κουλούρι και το κεφάλαιο θησαυρίζει.
Απεργούν γιατί δεν θέλουν «να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ», γιατί δεν θέλουν να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα άλλων λαών. Γιατί η απαίτησή τους να έχουν τα νοσοκομεία γιατρούς και νοσηλευτές, τα σχολεία δασκάλους και καθηγητές δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από όσα περισσεύουν από τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που γίνονται για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Οι εργαζόμενοι μπορούν να κρατήσουν την κυβέρνηση στα «σχοινιά». Όχι μόνο αυτήν, αλλά κι όλους όσοι αποτελούν τη «βολική» της αντιπολίτευση, δηλαδή τα κόμματα που προσπάθησαν να «μαζέψουν» απ’ τους πλημμυρισμένους δρόμους τον λαό, στρέφοντας τα φώτα αποκλειστικά στο κοινοβούλιο. Τους δήθεν «αντισυστημικούς» στα λόγια, που όμως είναι ορκισμένοι υπερασπιστές του συστήματος στην πράξη.
Την ανησυχία όλων αυτών οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να την κρατήσουν «αναμμένη». Όπως έκαναν οι νοσοκομειακοί γιατροί, που στις τελευταίες εκλογές στην ΕΙΝΑΠ «κόντυναν» τους ανθρώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα και ανέδειξαν πρώτο το ψηφοδέλτιο που συμμετέχουν τα μέλη, τα στελέχη του ΚΚΕ κι άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές. Όπως κάνουν οι εργαζόμενοι σε δεκάδες σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που αλλάζουν τους συσχετισμούς υπέρ των συμφερόντων τους.
Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Ο προβληματισμός και η δυσαρέσκεια που τροφοδοτείται από τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος δεν πρέπει να παγιδευτεί στο ποιος θα βρίσκεται στο τιμόνι της διαχείρισής του, υλοποιώντας πάντα την εγκληματική πολιτική του κέρδους. Η μόνη εγγύηση για να μη συμβεί αυτό είναι η συμπόρευση με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, με τις ανατρεπτικές ιδέες και το πρόγραμμά του, για μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που οι ζωές μας δεν θα «κοστίζουν», για τον σοσιαλισμό.
Αυτή η πολιτική πρόταση μπορεί να επιβληθεί μόνο από το εργατικό-λαϊκό κίνημα που θα είναι πρωταγωνιστής των εξελίξεων, που θα πολλαπλασιάσει τις εστίες αντίστασης, οργάνωσης, συσπείρωσης, διαμορφώνοντας ένα πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο κίνημα, με κοινές θέσεις και στόχους διεκδίκησης σε αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αμφισβητώντας την εξουσία του κεφαλαίου.
*Ο Γιώργος Κρητικός είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
Διαβάστε επίσης:
Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.