«Να απαντήσει θετικά στην πρόκληση της συνεννόησης των προοδευτικών δυνάμεων και να δώσουμε προοπτική στην κοινωνία, να ρίξει την κυβέρνηση και να νικήσει τη Ν.Δ.» ζήτησε ο Σωκράτης Φάμελλος από τον Νίκο Ανδρουλάκη την Τετάρτη σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα DNews.

Η απάντηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ήταν άμεση και ήρθε μέσω του Open: «Αν τα κόμματα αθροιστούν, μειώνεται το ακροατήριο τους ή όχι; Άρα ποιος κερδίζει; Προτείνουν κάποιοι να αθροιστούν τα κόμματα για να μειωθούν τα ακροατήριά τους, άρα τελικά ωφελημένη να είναι η Νέα Δημοκρατία. Και θέλετε να τα πάρω σοβαρά όλα αυτά»;

Η απάντηση αυτή του Ανδρουλάκη δεν μας παραξενεύει. Άλλωστε μήνες τώρα έχουμε γράψει – κατ’ επανάληψη μάλιστα – ότι αυτή η συζήτηση περί συνεργασίας των κεντρο-αριστερών δυνάμεων δεν μπορεί να βγάλει άθροισμα ίσο ή μεγαλύτερο των σημερινών δυνάμεών τους, αλλά σαφώς μικρότερο.

Ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι και στα δύο κόμματα υπάρχουν αντιρρήσεις, κυρίως όμως στο ΠΑΣΟΚ και στη βάση του, όπου η αντι-ΣΥΡΙΖΑ τάση είναι πανίσχυρη.

Μια μετεκλογική σύμπραξη ανάγκης με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν το ΠΑΣΟΚ είναι πρώτο κόμμα, ίσως θα μπορούσε να συζητηθεί. Αλλά μια προεκλογική συνεργασία – που σημαίνει ένα είδος ενοποίησης – είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αφού ένα τμήμα της βάσης του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε έως και να αποσκιρτήσει πηγαίνοντας προς τη Ν.Δ.

Ουσιαστικά αυτό λέει ο Ανδρουλάκης. Αν μάλιστα το σενάριο περιλάμβανε και Τσίπρα, η στάση του ΠΑΣΟΚ – ακόμη και αν είχε διαφορετική ηγεσία μάλιστα – θα σκλήραινε ακόμη περισσότερο.

Για να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα τι θα πει αφαίρεση δυνάμεων λόγω συνεργασίας, μπορούμε απλώς να δούμε τι συμβαίνει με την προσπάθεια επανένωσης του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά.

Είναι πολλά τα στελέχη της ΝΕ.ΑΡ. που δεν τη θέλουν – κάποιοι μάλιστα θα προτιμούσαν να εγκαταλείψουν την πολιτική και να πάνε σπίτι τους παρά να επιστρέψουν στην Κουμουνδούρου. Αν λοιπόν είναι τόσο δύσκολο να τα βρουν δύο «αδελφά» κόμματα, πώς μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση με το ΠΑΣΟΚ;

Διαβάστε επίσης:

Ώρα να μιλήσουν για πολιτική

Η οικονομία σε αδιέξοδο, η κυβέρνηση σε αποδρομή, η αντιπολίτευση σε απόσταση από την κοινωνία

Στο… χρονοντούλαπο η «προοδευτική διακυβέρνηση»