Το 1985, ένας βουλευτής της ΝΔ (από τα… Γιάννενα παρακαλώ) ονόματι Καλογιάννης παίρνει στον ώμο την κάλπη της προεδρικής εκλογής και φεύγει για να σαμποτάρει την ανάδειξη του Χρήστου Σαρτζετάκη στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Κι αυτό διότι μία ολόκληρη παράταξη που είχε το κράτος και τη χώρα σαν ιδιοκτησία της, δεν μπορεί να αντέξει μία νέα ήττα μετά την απώλεια της εξουσίας το 1981 από το ΠΑΣΟΚ: Να εκπαραθυρωθεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το προεδρικό μέγαρο. Ήταν σκληρή η Ιστορία για τη Δεξιά εκείνης της εποχής, η οποία κινούνταν για χρόνια στην ψυχολογία της άρνησης.

Σαράντα χρόνια μετά, η τωρινή Δεξιά (κανονική και πατεντάτη Δεξιά με όλα τα χαρακτηριστικά της τα διαχρονικά, από τη συντήρηση και την ανικανότητα μέχρι τη φαυλότητα και τη διαφθορά), παίρνει την «εκδίκησή» της.

Εγκαθιστά στο προεδρικό μέγαρο έναν βέρο Δεξιό, της πιο σκληρής εκδοχής της Δεξιάς, γόνο και εκφραστή παραδοσιακού πολιτικού τζακιού, με τις πιο ακραίες παραδόσεις (sic) της παράταξης.

Έναν πρόεδρο εκλεγμένο με τις ψήφους της ΝΔ και χωρίς την παραμικρή συναίνεση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σε αντίθεση με το κεκτημένο της τελευταίας 30ετίας, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επιτυγχανόταν μία ευρύτερη αποδοχή. Πρόεδρος μονοκομματικός και σε γενικευμένο κλίμα πολιτικής αμφισβήτησης.

Ακόμα και στην ορκωμοσία του δεν παρέστησαν όλοι οι βουλευτές – 4 κόμματα προτίμησαν να απέχουν ολοκληρωτικά ή μερικά το ένα από αυτά.

Έναν πρόεδρο, ο οποίος έχει εξαιρετικά μειωμένη αποδοχή στην κοινή γνώμη, σημαντικό μέρος της οποίας τον θεωρεί ακατάλληλο για την ανώτατη πολιτειακή θέση.

Την ίδια ώρα που ορκιζόταν ο Κώστας Τασούλας συγγενείς θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών κατέθεταν μήνυση σε βάρος του, για την αποσιώπηση δικογραφιών κατά πολιτικών προσώπων, όσο ήταν πρόεδρος της Βουλής.

Υπήρξαν και στο παρελθόν (μακρινό και πρόσφατο) επιλογές που θεωρήθηκαν ατυχείς, εκ του αποτελέσματος όμως. Ποτέ δεν ξεκίνησε κάποιος πρόεδρος τη θητεία του με τόση αμφισβήτηση.

Τα κατάφερε ο κ. Τασούλας με τη βοήθεια του κόμματός του – κλασική περίπτωση «τι δουλειά να κάνω, αφού είμαι του κόμματος».

Κι όλα αυτά για να… προστατέψει η ΝΔ το «σπίτι» της ή αλλιώς το… «μαγαζί», που λένε και τα στελέχη της – και δυστυχώς δεν έχουν μόνο στη ΝΔ αυτή τη νοοτροπία της «ιδιοκτησίας».

Για την ιστορία: Ο κ. Τασούλας είναι από τα Γιάννενα. Όπως και ο αποθανών πριν λίγους μήνες Λευτέρης Καλ(π)ογιάννης…

Και ένα ΥΓ: Θα ήθελα να ευχηθώ στον κ. Τασούλα καλή επιτυχία. Για τη χώρα, όχι κατ’ ανάγκην για τον ίδιο. Αλλά τίποτα απ’ όσα έχει δείξει ο ίδιος δεν με κάνει να ταυτίζω την δική του καλή επιτυχία με εκείνη της χώρας.

Διαβάστε επίσης:

Ήρθε η μετά Τέμπη (μ.Τ.) εποχή!

Οι καθηλωμένοι, το αδιέξοδο και οι κομπάρσοι

Ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις