Άοσμο, πολιτικά αδιάφορο και ανίσχυρο. Σχεδόν διακοσμητικό. Έτσι έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση των Ευρωπαίων το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο.

Άοσμο, πολιτικά αδιάφορο και ανίσχυρο. Σχεδόν διακοσμητικό. Έτσι έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση των Ευρωπαίων το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο. Ωστόσο, οι εξελίξεις τα τελευταία τρία χρόνια στην Ευρώπη και η πλήρης υποταγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις βουλές μιας ομάδας ισχυρών κυβερνήσεων είχε μια σειρά από συνέπειες που θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση του ίδιου του Ευρωκοινοβουλίου, με αποτέλεσμα μια μεγάλη μερίδα ευρωβουλευτών (από ένστικτο επιβίωσης, ίσως) να προσπαθούν να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους.

Η μάχη βέβαια του Στρασβούργου για ανεξαρτησία, αξιοπιστία και… ισχύ δεν είναι εύκολη και κάθε άλλο παρά βέβαιη είναι η επιτυχία. Ωστόσο, οι τελευταίες αποφάσεις που έχει λάβει, με αποκορύφωμα την απόρριψη του περιβόητου προϋπολογισμού της Ε.Ε. για την περίοδο 2014 – 2020, θα πρέπει να ερμηνευτούν στο παραπάνω «πολεμικό» πλαίσιο. Εάν διαβάσει κανείς προσεκτικά το ψήφισμα με το οποίο το Ευρωκοινοβούλιο λέει «όχι» στον προϋπολογισμό (με 506 ψήφους έναντι 161), σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά σκληρές δηλώσεις που το συνόδεψαν, καταλαβαίνει ότι «κάτι ψήνεται» ή τουλάχιστον προσπαθούν να «ψήσουν» κάτι…

Πειράματα
 Η συνθήκη της Λισσαβώνας προσφέρει στο Ευρωκοινοβούλιο μια σειρά από νέα «όπλα», τα οποία, εάν αποφασίσει να τα χρησιμοποιήσει, μπορούν να αλλάξουν ριζικά τον ρόλο του, αρκεί να καταφέρει να λειτουργήσει «συντεταγμένα» και να αντέξει την πίεση από τις παραδομένες Βρυξέλλες και από τις ηγεσίες των κυβερνήσεων εκείνων που έχουν αποφασίσει να πατήσουν επί πτωμάτων.
Το τελευταίο διάστημα το Στρασβούργο δείχνει διάθεση να… πειραματιστεί με τα νέα εργαλεία (ανάμεσα στα οποία η δυνατότητα άσκησης βέτο στον προϋπολογισμό) προχωρώντας στην επιβολή ορίου στα μπόνους των τραπεζιτών και μπλοκάροντας μια προ-εγκεκριμένη (σε επίπεδο Βρυξελλών) συμφωνία με τις ΗΠΑ για ανταλλαγή ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Το τι μέλλει γενέσθαι όμως με τον προϋπολογισμό είναι η πιο κρίσιμη μάχη που έχει δώσει μέχρι στιγμής.
Η αδιαφάνεια με την οποία διεξήχθησαν οι διαπραγματεύσεις, η αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισαν οι ηγέτες τα αιτήματα του Ευρωκοινοβουλίου (για περισσότερα κονδύλια για την απασχόληση και την ανάπτυξη) ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και κατάφερε να κάμψει τις αντιστάσεις ακόμη και ευρωβουλευτών που ανήκουν στο συντηρητικό μπλοκ (μέχρι και τους ωφελημένους από τον προϋπολογισμό Πολωνούς), οδηγώντας τους να αγνοήσουν τις πιέσεις των κυβερνήσεών τους. Βέβαια, το Ευρωκοινοβούλιο δεν ακολουθεί «μαξιμαλιστική» τακτική, γι’ αυτό και δεν αμφισβητεί το ύψος του κουτσουρεμένου προϋπολογισμού. Αντιθέτως, ζητάει την αναδιανομή των κονδυλίων καθώς και τη δέσμευση για «αναθεώρησή» του μετά το 2014, όταν θα έχουν εκλεγεί οι νέοι ευρωβουλευτές, οι οποίοι, όπως τονίζει, θα πρέπει να έχουν λόγο.

Μάχη εδώ και τώρα
Δεν αποκλείεται η επιθετικότητα του Στρασβούργου να αποδειχτεί… φούσκα και οι ευρωβουλευτές να λυγίσουν τελικά μπροστά στην επιμονή των εθνικών τους κυβερνήσεων. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που προειδοποιούν ότι η μάχη πρέπει να δοθεί «εδώ και τώρα», καθώς το διακύβευμα, μεταξύ άλλων, είναι η ίδια τους η ύπαρξη. Όπως τονίζουν, η εμμονική λιτότητα που επιβάλλεται από άκρη σε άκρη της Ευρώπης έχει ενισχύσει επικίνδυνα τους ευρωσκεπτικιστές με αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές του 2014 να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι πολίτες να στείλουν στο Στρασβούργο έναν… στρατό αμφισβήτησής του.