Το δημοσίευμα των «New York Times» της Τετάρτης ήταν σαφές, αν και είπε αυτό που ψελλίζεται μήνες τώρα: Ο Πρόεδρος Ερντογάν κινείται με τρόπο που δείχνει έντονα στοιχεία ψυχωσικής συμπεριφοράς. Δηλαδή η εφημερίδα περιγράφει έναν ηγέτη με σαφή διάθεση για παρεκτροπές και, με δεδομένη την εξουσία που έχει και το πλήθος των μετώπων που έχει ανοίξει, αποτελεί κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη.
Το επιχείρημα αυτό δικαιολογεί και τις επιλεκτικές φιλίες του π.χ. με τον Αμερικανό Πρόεδρο. Πάντως, παραμένει ο κίνδυνος η Τουρκία, με τη λαβωμένη οικονομία και τη νεοαυτοκρατορική της διάθεση, να αποτελέσει τη νέα θρυαλλίδα βίας και αποσταθεροποίησης σε Ε.Ε. και Μέση Ανατολή.
Δεν είναι μόνο οι προκλητικές βόλτες του «Oruc Reis» ούτε η καυγατζίδικη συμπεριφορά του Τούρκου ΥΠΕΞ. Το βασικό διακύβευμα σχετίζεται με το αυτοκρατορικό αφήγημα περί «γαλάζιας πατρίδας», το οποίο η Άγκυρα χρησιμοποιεί ως άλλοθι για την καταπάτηση του διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο, μέχρι τις ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις σε Συρία, Λιβύη, Αρμενία και Κατάρ.
Ειδικότερα, αυτό που επιθυμεί ο Ερντογάν είναι να υπερβεί το κεμαλικό οικοδόμημα και να χτίσει μια λογική που αφετηρία έχει το ότι η Τουρκία έχει και τον όγκο (πληθυσμού) και το αφήγημα για να εκφράσει το όλον του ισλαμικού κόσμου, ενσωματώνοντας ακόμα και τους τρομοκράτες του ISIS.

Οι θύλακοι στην Ευρώπη
Η Τουρκία, σύμφωνα με τον Γιώργο Καραμπελιά, «σταδιακώς μεταβάλλεται σε μία δύναμη του “ενδιάμεσου χώρου”, που χρησιμοποιεί τη στρατηγική γεωπολιτική της θέση για να καθίσταται απαραίτητη σε όλους – μήπως όμως και να τους δυσαρεστεί όλους, μια και μάλλον δεν διαθέτει τα απαραίτητα μεγέθη ώστε να καταστεί η μεγάλη δύναμη που ονειρεύεται;».
Ο Ερντογάν έχει άλλη άποψη. Με άξονα την ειδική σχέση με τη Γερμανία και την εργαλειοποίηση των τουρκικής καταγωγής πληθυσμών στην Ε.Ε. (σε Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία), που αριθμεί εκατομμύρια «Ευρωπαίους πολίτες», πιστεύει – και εν μέρει έχει δίκιο – ότι μπορεί να αλώσει την Ευρώπη εκ των έσω. 
Αν σε αυτούς προσμετρήσουμε και τους ισλαμικούς πληθυσμούς που θα ασπαστούν τον μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν ως πατερούλη του Ισλάμ, τότε η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω.

Η σχέση με ISIS και λαϊκισμό
Ο δρ Μορντεχάι Κένταρ, BESA Center, στις 11 Οκτωβρίου 2020 επισήμανε κάτι τρομακτικό:
«Το ISIS ήταν τόσο επιτυχημένο το 2014 επειδή ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι υποστηρικτής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Οποιαδήποτε αποστασιοποίηση του κ. Ερντογάν από το ISIS ήταν αποτέλεσμα έντονης πίεσης, που ασκείται στην Άγκυρα από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, και όχι επειδή ο κ. Ερντογάν απορρίπτει την ισλαμιστική ιδεολογία της οργάνωσης αυτής. 
Μέχρι και σήμερα η Τουρκία επιλέγει να βρίσκεται υπό την επήρεια του δόγματος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η Άγκυρα συνεχίζει να στηρίζει το ISIS και είναι εμφανής η έλλειψη κάθε ανησυχίας για τις πράξεις βίας που αυτό προκαλεί. Καθίσταται πλέον πολύ δύσκολο για τον Πρόεδρο Ερντογάν να κρύβεται πίσω από το ΝΑΤΟ, καθώς η εξωτερική του πολιτική στρέφεται όλο και περισσότερο κατά της Δύσης και καθίσταται εχθρικότερη προς την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.
Η σχέση της Τουρκίας με τη διεθνή τρομοκρατία έχει συνέπειες για τις διεθνείς σχέσεις της, καθώς χάνει την αξιοπιστία της ως εταίρου ασφάλειας, επειδή επιλέγει να συνεργάζεται με εκείνους που πολεμούν τη Δύση». 
Με τις επισημάνσεις του ο συντάκτης του άρθρου σηματοδοτεί την επιλογή της Τουρκίας «να αποστασιοποιείται συνεχώς από τη Δύση».
Αυτή η στάση της Τουρκίας καταγράφεται από τη διεθνή κοινότητα, η οποία ανησυχεί για την ένταση και την ανωμαλία που προκαλείται. Και τούτο διότι, αν η Τουρκία έχει ήδη ενσωματώσει τους τζιχαντιστές μισθοφόρους και λειτουργεί ως μια τρομοκρατική οργάνωση ενδεδυμένη με την ύπαρξη ενός κράτους και την ιδεολογία του πανισλαμισμού, τότε μιλάμε για μία χώρα άκρως επικίνδυνη, με παρουσία στο ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ και με συμμάχους όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν.

Η επικίνδυνη… πρέφα
Ο Γιώργος Τσόγκας επισημαίνει «ότι η Δύση “πληρώνει” πολλά για να μην χάσει την Τουρκία από το άρμα της προς όφελος της Ρωσίας και αυτό η Τουρκία (αλλά και η Ρωσία) το εκμεταλλεύεται επιτυχώς! Η από πλευράς ΝΑΤΟ εξέταση του προβλήματος μάλλον στρατιωτικά θα πρέπει να διεγείρει τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας μας για ανάλογη επαγρύπνηση περαιτέρω χειρισμών. 
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πάντως θέτει κάποια βάση ώστε, αν σπεύσουμε, εντός πλαισίου αποφάσεών του, χωρίς χρονοτριβές (στην πρώτη κιόλας παραβίαση), να διαμορφώσουμε την ατζέντα και το πλαίσιο συζητήσεων (συμπεριλαμβανομένων σοβαρών κυρώσεων προς την Τουρκία) της επόμενης συνόδου τον ερχόμενο Δεκέμβριο».
Η τουρκική οικονομία στερείται άλλου οξυγόνου. Το λαθρεμπόριο με το ISIS μειώθηκε αισθητά, τα έργα στη Λιβύη δεν προχωρούν, οι μισθοφόροι δεν αποδίδουν όσα έπρεπε και δεν φτάνουν μόνο οι γερμανικές επενδύσεις στην Τουρκία για να σώσουν την παρτίδα. Ακόμα και το ξέπλυμα μέσω Συρίας και Αζερμπαϊτζάν δεν είναι αρκετό.
Με λίγα λόγια καλά τα μεγαλοϊδεατικά οράματα, αλλά, όπως θα έλεγε (και) και ο δόκτωρ Σόιμπλε, «it’s the economy, stupid».

Το ζοφερό μέλλον
O Γερμανός υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε ότι κατανοεί την αντίδραση της Ελλάδας «έπειτα από αυτή την τόσο προκλητική στάση της Τουρκίας, η οποία οδήγησε ακριβώς στη διακοπή της δυνατότητας επαναφοράς του διαλόγου». Και πρόσθεσε ότι «παρ’ όλα αυτά, (…) στη βάση των αποφάσεων που ελήφθησαν στο Συμβούλιο, θεωρώ ότι έχουμε μόνο μία δυνατότητα, η οποία είναι ο διάλογος για να μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε κάποια αποτελέσματα». 
Και δεν το έκανε ελαφρά τη καρδία. Απλώς δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Τα καύσιμα της γερμανικής μηχανής εξαντλούνται. Η Τουρκία κάνει τα πάντα για να αποδείξει ότι είναι κράτος ταραχοποιός και εύκολα βαίνει προς την κατεύθυνση να γίνει με δόξα και τιμή κράτος τρομοκράτης και θρυαλλίδα γενικευμένης πολεμικής σύρραξης. Όχι μόνη της, αλλά με τις ευλογίες Ευρώπης, Ρωσίας, Τραμπ και μουσουλμανικού κόσμου. 
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.